រឿង៖ ឱកាសទី២ស្នេហាដែលខ្ញុំគិតជាជាស្នេហាដ៏បរិសុទ្ធ ផ្អែមល្ហែម ប្រែជាស្នេហាបោកប្រាស់ ដោះដៃចោលគ្នាពេលមានទុក្ខលំបាកបែបនេះ។      “បាន! យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំស្គាល់សណ្ដានពិតរបស់បង មុនពេលខ្ញុំរៀបការជាមួយបង! ឈ្មោះភក្ដីមិនសមនឹងសណ្តានរបស់បងនោះទេ បងគួរតែដូរឈ្មោះថាសាវា វិញទៅ!” ខ្ញុំសម្រេចចិត្តនិយាយពាក្យក្នុងចិត្ត រួចជូតទឹកភ្នែកខ្លួនឯងដែលស្រក់ ចេញពីថ្ពាល់ទាំងសងខាង។     “នេះអូនជេរបងហ្អី?” គាត់ងាកមកមើលមុខខ្ញុំ របៀបខឹង ហើយបើកភ្នែកធំៗដាក់ខ្ញុំដែលខ្ញុំហ៊ាននិយាយបែបនេះដាក់គាត់។     “ខ្ញុំមិនបានជេរទេ! ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ប្រាប់បងនូវសារធាតុពិតរបស់បងប៉ុណ្ណោះ ក្រែងលោបងភ្លេចខ្លួន! បើស្រឡាញ់មនុស្សស្រីផ្សេង សូមស្មោះត្រង់ ហើយចេះទទួលខុសត្រូវក្នុងនាមជាមនុស្សប្រុសផង!” ខ្ញុំបន្តនិយាយពាក្យក្នុងចិត្តចេញមកឱ្យអស់មុនពេលខ្ញុំដើរចេញ។     “នេះ…អូន?” គាត់លើកដៃបម្រុងទះកំផ្លាងខ្ញុំ។     “យ៉ាងម៉េច! ចង់ទះកំផ្លៀងខ្ញុំ! បើបងអាចលើកដៃទះ ក៏ទះមក! ” គាត់និយាយមិនចេញ។     “ហើុយ! អូនឯងនេះផ្គើនណាស់! មិនបាច់និយាយច្រើនទេ បើចង់ទុកកូននេះ យើងនឹងបែកគ្នាពីពេលនេះទៅ! ” គាត់ទម្លាក់ដៃចុះ ហើយវាចាថាបែកគ្នាយ៉ាងងាយស្រួលចេញពីមាត់គាត់។     “រឿងនេះកុំបារម្ភ! ខ្ញុំក៏មិនអាចទទួលយកមនុស្សប្រុសដែល មិនចេះទទួលខុសត្រូវដូចជាបងមកធ្វើជាគូជីវិតដែរ!  ចំពោះរឿងកូនក្នុងផ្ទៃ ខ្ញុំនឹងទទួលខុសត្រូវ ទោះបីជាពិបាកយ៉ាងណា ត្រូវគេមើលងាយ អាប់ឱនកិត្តិយសយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនបោះបង់កូនខ្ញុំដែរ ព្រោះខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សខ្វះការទទួលខុសត្រូវដូចបងនោះទេ! បងចាំសម្ដីខ្ញុំឱ្យច្បាស់ ខ្ញុំដើរខុសផ្លូវមួយពេល ប៉ុន្តែមិនមែនមានន័យថា ខ្ញុំត្រូវវង្វេងតែលើផ្លូវខុសនេះរហូតទេ! ស្តាយណាស់ដែលកូនក្នុងផ្ទៃខ្ញុំមានប៉ាដូចជាបង!” បេះដូងខ្ញុំឈឺអួលផ្សា ព្រោះតែជួបមនុស្សប្រុសបោកប្រាស់ ខ្វះទំនួលខុសត្រូវដូចជាគេ បន្ទាប់ពីនិយាយពាក្យក្នុងចិត្តចប់ ខ្ញុំក៏ដើរចេញពីគាត់។ ខ្ញុំដើរបែរខ្នងពីគាត់ យើងទាំងពីរនៅចំណុចដែលកំពុងដើរបញ្ច្រាសទិសគ្នា។ ខ្ញុំជូតទឹកភ្នែកដែលស្រក់មកឥតឈប់របស់ខ្លួនឯង បន្ទាប់មកបោះជំហានចេញទាំងគ្មានកម្លាំង ប៉ុន្តែនៅក្នុងចិត្ត ខ្ញុំព្យាយាមលួងលោមខ្លួនឯងថា៖ “កញ្ចនា! ឯងត្រូវតែរឹងមាំ! ឯងមិនត្រូវរាថយចំពោះឧបសគ្គជីវិតមួយនេះឡើយ! ឯងនៅមានទំនួលខុសត្រូវចំពោះកូនក្នុងផ្ទៃរបស់ឯង! ឯងមិនអាចចុះចាញ់នៅពេលនេះបានទេ!”